يَٰٓأَيُّهَا

ٱلنَّبِيُّ

إِذَا

جَآءَكَ

ٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ

يُبَايِعۡنَكَ

عَلَىٰٓ

أَن

لَّا

يُشۡرِكۡنَ

بِٱللَّهِ

شَيۡـٔٗا

وَلَا

يَسۡرِقۡنَ

وَلَا

يَزۡنِينَ

وَلَا

يَقۡتُلۡنَ

أَوۡلَٰدَهُنَّ

وَلَا

يَأۡتِينَ

بِبُهۡتَٰنٖ

يَفۡتَرِينَهُۥ

بَيۡنَ

أَيۡدِيهِنَّ

وَأَرۡجُلِهِنَّ

وَلَا

يَعۡصِينَكَ

فِي

مَعۡرُوفٖ

فَبَايِعۡهُنَّ

وَٱسۡتَغۡفِرۡ

لَهُنَّ

ٱللَّهَۚ

إِنَّ

ٱللَّهَ

غَفُورٞ

رَّحِيمٞ

١٢

[12] โอ้นบีเอ๋ย เมื่อบรรดาหญิงผู้ศรัทธาได้มาหาเจ้า โดยพวกนาง ให้ปฏิญาณแก่เจ้าว่าพวกนางจะไม่ตั้งภาคีใด ๆ ต่ออัลลอฮฺ และจะไม่ขโมย และจะไม่ทำชู้ และจะไม่ฆ่าลูก ๆ ของพวกนาง และจะไม่นำมาซึ่งการใส่ร้ายโดยการเสกสรรลูกหลงพ่อให้เป็นลูกของเขา และจะไม่ขัดขืนคำสั่งของเจ้าในเรื่องดีงาม ดังนั้นจงรับการปฏิญาณของพวกนาง และจงขอต่ออัลลอฮฺให้ทรงอภัยแก่พวกนาง แท้จริงอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงอภัย ผู้ทรงเมตตาเสมอ