قُلۡ

أَيُّ

شَيۡءٍ

أَكۡبَرُ

شَهَٰدَةٗۖ

قُلِ

ٱللَّهُۖ

شَهِيدُۢ

بَيۡنِي

وَبَيۡنَكُمۡۚ

وَأُوحِيَ

إِلَيَّ

هَٰذَا

ٱلۡقُرۡءَانُ

لِأُنذِرَكُم

بِهِۦ

وَمَنۢ

بَلَغَۚ

أَئِنَّكُمۡ

لَتَشۡهَدُونَ

أَنَّ

مَعَ

ٱللَّهِ

ءَالِهَةً

أُخۡرَىٰۚ

قُل

لَّآ

أَشۡهَدُۚ

قُلۡ

إِنَّمَا

هُوَ

إِلَٰهٞ

وَٰحِدٞ

وَإِنَّنِي

بَرِيٓءٞ

مِّمَّا

تُشۡرِكُونَ

١٩

[19] จงกล่าวเถิด (มุฮัมมัด) ว่า สิ่งใดใหญ่ยิ่งกว่าในการเป็นพยาน จงกล่าวเถิดว่าอัลลอฮฺนั้นคือผู้เป็นพยานระหว่างฉันกับพวกท่าน และอัลกุรอานนี้ก็ได้ถูกประทานลงมาแก่ฉัน เพื่อที่ฉันจะได้ใช้อัลกุรอานนี้ ตักเตือนพวกท่าน และผู้ที่อัลกุรอานนี้ไปถึง พวกท่านจะยืนยันโดยแน่นอนกระนั้นหรือว่า มีบรรดาที่เคารพสักการะอื่นร่วมกับอัลลอฮฺ จงกล่าวเถิด (มุฮัมมัด) ว่า ฉันจะไม่ยืนยัน จงกล่าวเถิด แท้จริงพระองค์นั้นคือผู้ที่ควรแก่การเคารพสักการะแต่เพียงองค์เดียวเท่านั้น และแท้จริงฉันขอปลีกตัวออกจากสิ่งที่พวกท่านให้มีภาคี (แก่อัลลอฮฺ)