ٱلطَّلَٰقُ

مَرَّتَانِۖ

فَإِمۡسَاكُۢ

بِمَعۡرُوفٍ

أَوۡ

تَسۡرِيحُۢ

بِإِحۡسَٰنٖۗ

وَلَا

يَحِلُّ

لَكُمۡ

أَن

تَأۡخُذُواْ

مِمَّآ

ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ

شَيۡـًٔا

إِلَّآ

أَن

يَخَافَآ

أَلَّا

يُقِيمَا

حُدُودَ

ٱللَّهِۖ

فَإِنۡ

خِفۡتُمۡ

أَلَّا

يُقِيمَا

حُدُودَ

ٱللَّهِ

فَلَا

جُنَاحَ

عَلَيۡهِمَا

فِيمَا

ٱفۡتَدَتۡ

بِهِۦۗ

تِلۡكَ

حُدُودُ

ٱللَّهِ

فَلَا

تَعۡتَدُوهَاۚ

وَمَن

يَتَعَدَّ

حُدُودَ

ٱللَّهِ

فَأُوْلَٰٓئِكَ

هُمُ

ٱلظَّٰلِمُونَ

٢٢٩

[229] การหย่านั้นมีสองครั้ง แล้วให้มีการยับยั้งไว้โดยชอบธรรม หรือไม่ก็ให้ปล่อยไปพร้อมด้วยการทำความดี และไม่อนุญาตแก่พวกเจ้าในการที่พวกเจ้าจะเอาสิ่งหนึ่งสิ่งใดจากสิ่งที่พวกเจ้าได้ให้แก่พวกนาง (มะฮัร) นอกจากทั้งสองเกรงว่าจะไม่สามารถดำรงไว้ซึ่งขอบเขตของอัลลอฮฺได้เท่านั้น ถ้าหากพวกเจ้าเกรงว่า เขาทั้งสองจะไม่ดำรงไว้ซึ่งขอบเขตของอัลลอฮฺแล้วไซร้ ก็ไม่มีบาปใด ๆ แก่เขาทั้งสองในสิ่งที่นางใช้มันไถ่ตัวนาง เหล่านั้นแหละคือขอบเขตของอัลลอฮฺ พวกเจ้าจงอย่าละเมิดมัน และผู้ใดละเมิดขอบเขตของอัลลอฮฺแล้ว ชนเหล่านั้นแหละคือผู้ที่อธรรมแก่ตัวเอง